Inharmoniciteit betekent: verstrooiing van geluidsgolven dat veroorzaakt wordt door de stijfheid van staalsnaren.Gevolg hiervan is de gespreide stemming van de piano, om de harmonische overeenstemming tussen intervallen te behouden.

 De stijfheid van pianosnaren veroorzaakt golfverstrooiing , doordat de snelheid afhankelijk wordt gemaakt van de frequentie. Door inharmoniciteit worden vooral de hogere deeltonen van lage noten scherper in verhouding tot corresponderende hogere noten.  Een enkele ontstemde deeltoon heeft invloed op de toonhoogte van het gehele complex. Er ontstaan ongewenste zwevingen. Om deze zwevingen te minimaliseren moet het bastonen gebied iets dieper en het hoge tonen gebied iets scherper worden gestemd in vergelijking tot de gelijkzwevende stemming. Een van de meest duidelijke effecten van inharmoniciteit is dan ook een gestrekte stemming om de harmonische consonanten tussen muziekintervallen in stand te houden. In het middengebied is de aanpassing slechts enkele Cents (1/100 van een halve toon), maar aan beide uiteinden van het klavier zijn verschillen van 80 – 100 Cents heel gewoon. (Martin & Ward 1961)

Inharmoniciteit  zou een goede reden zijn om de voorkeur te geven aan reine kwinten.